۲۵ اسفند ۹۴ ، ۰۰:۱۵
بهشتی که فرش می‌شود...
و خدا پیچیدگی را دوست می‌داشت! انسان را آفرید.
پیچیده تر. زن را آفرید.
و پیچیده تر. به زن قدرت فرشته بودن، در کمال آدمیت داد. اما بالهایش را برای روز مبادا وام گرفت!
و بهای آن بال پرواز، سختی بود. بهای این پیچیدگی تحسین برانگیز. در وجود زن، بذر بقای نسل را کاشت.
و زن، فرشته وار،مادر شد!
ایستاد و قدم برداشت بر روی فرشی که از ابریشمِ بهشت بود...
:)
الهام.
غمگین شدم وقتی "هنرمند آینده" را کنار اسمتان ندیدم.
همیشه شاد باشید